O matemático russo Grisha Perelman de ascendência judia resolveu a conjectura de Poincaré após quase um século. É um dos problemas matemáticos do milénio e por esta causa conseguiu a medalha Field, o maior prémio matemático.
A conjectura diz mais ou menos que a esfera é a única variedade compacta 3D na que qualquer laço fechado (i.e. círculo) pode transformar-se por deformarção num ponto.
Perelman mora em São Petersburgo muito discretamente, em estado de reclusão porque é avesso à publicidade.
De facto, Perelman não gosta de publicar os seus trabalhos nos habituais "journals" científicos mas directamente na internet, de maneira aberta através de uma simples web.
Este génio decidiu surpreender uma vez mais ao mundo inteiro rejeitando a glória de receber uma medalha Field.
Huum! Procurando informaçom sobre Perelman atopo o blog dum engenheiro (galego), que cousas!
ResponderEliminarSem falar da sua aportaçom às matemáticas a actitude de Perelman rejeitando a "glória" do prémio Field nom fai muito bem à comunidade de cientistas. Numha disciplina na que a CCM empurra aos seus membros cara um comportamento de eremita, fomenta o estranhamento da realidade e a adopçom dum modelo de comportamento asocial que umha figura tam afamada rejeite compartir o seu tempo num simposium mundial com os seus colegas e difundir de jeito pessoal o seu trabalho é preocupante. E que os seus colegas fagam brincadeira do tema e digam que é "algo normal num matemático" é pior.
A Ciência actual cria froitos da colectividade e do trabalho conjunto dos cientistas, a única disciplina (e umha das fundamentais!) que segue promocionando a figura do investigador e genio semi-autista como um heroe é a Matemática. Dacordo que a predisposiçom mental que precisa as Matemáticas tende ao isolamento, mais nom se está perdendo a oportunidade de implementar novas formas de trabalho matemático? Evoluir dende a Ciência individual feita por "genios" (propria do século XIX) a um modelo no que as Comunidades Científicas fagam algo mais que fixar o paradigma a posteriori?
Hum :P
Ola! Escoitei falar dese home hoxe mesmiño na radio, que se non me lembro mal seica vai estar en Madrid no rollo este das matemáticas, non? Un crack... ;D
ResponderEliminarSeguín co tema sobre a Comunidade de Madrid én http://www.blogoteca.com/arandeeira
Unha aperta!!
Xecé
Evidentemente a atitude de Perelman não faz muito bem à imagem da ciência. Isto é mais uma contribuição ao freakismo, mas, quer queiramos quer não, ele foi fiel ao seu estilo de vida, o estilo dos matemáticos românticos e até um certo ponto gosto dessa renúncia ao ego que hoje é quase impossível de encontrar nos cientistas. Como se diz em castelhano: genio y figura hasta la sepultura.
ResponderEliminarFer y Xosé Manuel,
ResponderEliminarNo entiendo por qué criticáis tan tajantemente la decisión de Perelman de no aceptar la medalla Fields. Fer, este tipo de premios son del agrado de la opinión pública porque crean "héroes". Si tu opinión es que la Ciencia es más el fruto del trabajo de la comunidad científica que el resultado de la genialidad de un individuo (cosa que yo no tengo tan clara), entonces no veo por qué crees que los premios a individuos son tan deseables. Por otra parte, no veo por qué la actitud de Perelman daña a la Ciencia. De hecho, a mí me inspira simpatías.
Por cierto, Sartre también rechazó el Nobel de Literatura.
(Pregunta: ¿Qué es la CCM?)
CCM=Comunidade Científica Matemática?
ResponderEliminarIdealmente a ciencia debería ser un traballo en equipo pero na realidade a investigación faina case toda un chino, un ruso ou indio e aparecen misteriosamente ao seu lado tres nomes americanos ou británicos no paper. Iso é traballo en equipo! Estou a brincar un pouco.
A investigación ten moito de marketing e Perelman non encaixa con este modelo. Os matemáticos, físicos, informáticos e enxeñeiros deben evitar dar imaxes de nerdismo para atraír aso mellores talentos desde a secundaria cara a estas profisións: actualmente os mellores talentos soen remantar na Medicina, o cal é unha mágoa. Por iso a actuación de Perelman non é positiva.
Agora, desde o ponto de vista de darlle na cabeza a moitos snobs arrogantes da comunidade científica, á mafia dos papers e darlle plantón ao D. Juan Carlos de Bourbon, hai que recoñecer que o tipo ten o seu encanto romántico, que é o que dicía máis arriba.
Unha cousa está clara: a antiga Unión Soviética tiña un nível de matemática (e de física, e de enxeñería) espectacular e estas son algunhas faíscas daquel nível.
No estoy de acuerdo en que haya necesidad de atraer estudiantes de secundaria a las matemáticas haciéndolas parecer lo que no son. Por los estudiantes de doctorado y profesores de matemáticas que conozco, es cierto que hay mucho "nerd". ¿Por qué los matemáticos habrían de engañar a los estudiantes de secundaria al respecto? Además, la gente tiene talento para distintas cosas, y los "mejores talentos" en medicina puede que no estén nada dotados para las matemáticas. Los alumnos de secundaria para los que las relaciones sociales y las apariencias sean una prioridad, mejor que no se dediquen a las matemáticas teóricas, porque es poco probable que tengan una vida académica fructífera o satisfactoria.
ResponderEliminarEn mi opinión, la actitud de Perelman es una decisión estrictamente personal y no veo nada censurable en ella. Perelman ya ha hecho mucho por las matemáticas con sus contribuciones, no creo que tenga obligación moral alguna de hacer marketing.
Con lo del encanto romántico de Perelman estoy totalmente de acuerdo. Y ole por el plantón al Bribón.
Non se trata de que vexan as matemáticas como única saída, entendo que a cuestión é que simplemente a contemplen coma unha saída posible.
ResponderEliminarTodavía está por ver si rechaza el millón de dólares que la Fundación Clay concede a quien resuelva uno de los siete problemas del milenio.
ResponderEliminarQue imporancia tem um premio para uma pessoa depois de resolveren uma conjetura de hà 1 século?
ResponderEliminarSobor do tema do matemático ruso estou dacordo con RODRIGO. Teño algún amigo que estudou matemáticas e dicían que era imposible resolver dita conxetura.
ResponderEliminarPara un home pode ser suficente resolver un problema que os demáis teñen por irresoluble.
Non todos teñen que ter presente a gloria dos recoñecementos no momento de plantexarse retos.
E que non viñera a recolle-lo premio igual fixo máis polas matemáticas que ó contrario: Se non se producira esta nova non creo que o citado congreso tivera moito espazo nos medios de masas...
Persoalmente paréceme incrible que aínda queden no mundo persoas que teñan en máis estima a sua consideración de sin mesmos que as louvanzas alleas. Penso que dí moito e moito ben de esa persoa.